Φιλιππινέζοι: κύρια πηγή ναυτικών για τον παγκόσμιο ναυτιλιακό τομέα – Το ένα τρίτο των ναυτικών στον κόσμο είναι Φιλιππινέζοι.

Στη δεκαετία του 1970, ο αριθμός των ναυτικών στις παραδοσιακές θαλάσσιες χώρες μειώθηκε, με αποτέλεσμα τη μεταφορά του εφοδιασμού σε χώρες όπως π.χ. Ινδία, Κίνα, και το Φιλιππίνες. Οι Φιλιππίνες αναπτύχθηκαν για να γίνουν ένας σημαντικός παραγωγός εμπειρογνωμόνων στη θάλασσα τα τελευταία 50 χρόνια και πολλοί θεωρούν ότι είναι η παγκόσμια ναυτική πρωτεύουσα. Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν πάνω από 10,5 εκατομμύρια Φιλιππινέζοι που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό και έστειλαν $23 δισεκατομμύρια εμβάσματα πίσω στις Φιλιππίνες το 2013. Η ναυτιλιακή βιομηχανία παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό: περίπου 400.000 Φιλιππινέζοι ναυτικοί εργάστηκαν στο εξωτερικό το 2013, στέλνοντας στην πατρίδα τους περισσότερους από $ ,2 δις σε εμβάσματα.

Οι Φιλιππινέζοι εργάτες έχουν αποδειχθεί ικανοί και απασχολούνται σε ναυτιλιακές εταιρείες σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν περίπου 80.000 πλοία με νεκρό βάρος άνω των 500 τόνων στον κόσμο (DWT).
Σε περίπου 80.000 πλοία, χρειάζονται πάνω από 1,4 εκατομμύρια ναυτικοί ανά πάσα στιγμή, με τους Φιλιππινέζους να αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό μερίδιο αυτής της απασχόλησης. Με πλοία που εκτελούν πάνω από 901 TP2T παγκόσμιου εμπορίου, οι Φιλιππινέζοι διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο σε αυτήν την επιχείρηση. «Η ναυτιλία είναι η κύρια δύναμη των Φιλιππίνων», δήλωσε ο Maximo Mejia, διαχειριστής του Αρχή Ναυτιλιακής Βιομηχανίας (MARINA), «προμηθεύει τώρα περίπου 301 TP2T των ναυτικών του κόσμου, κάτι που απέχει λίγα λίτρα από τη δεύτερη μεγαλύτερη χώρα προέλευσης».

Η παγκόσμια ναυτιλιακή βιομηχανία έχει καλά ανεπτυγμένες πρακτικές για τη μετακίνηση, την εκπαίδευση και την κατάρτιση των ναυτικών. ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (IMO), με έδρα το Λονδίνο, επιβλέπει τα πρότυπα ασφαλείας, με τα κράτη μέλη να πρέπει να περιλαμβάνονται σε μια «λευκή λίστα» ως απόδειξη συμμόρφωσης με τα Πρότυπα Εκπαίδευσης, Πιστοποίησης και Σύμβαση για την τήρηση φυλακών (STCW)..

Προηγουμένως, η δομή διακυβέρνησης των Φιλιππίνων ανήκε στο Ναυτικό Εκπαιδευτικό Συμβούλιο (MTC), της οποίας προήδρευσε το Τμήμα Εργασίας και Απασχόλησης και γραμματεία από ΜΑΡΙΝΑ. Η Επιτροπή Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (CHED), η Αρχή Τεχνικής Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης Δεξιοτήτων (TESDA), η Επιτροπή Επαγγελματικού Κανονισμού (ΛΔΚ), η Υπηρεσία Υπερπόντιας Απασχόλησης των Φιλιππίνων και η Ακτοφυλακή Φιλιππίνων ήταν μεταξύ αυτών που υπηρέτησαν στο MTC.

ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για την Ασφάλεια στη Θάλασσα έλεγξε τις Φιλιππίνες το 2006 και ξανά το 2010, το 2011 και το 2012, διαπιστώνοντας ότι πολλές ναυτικές σχολές και εκπαιδευτικά κέντρα δεν συμμορφώνονταν με την STCW Σύμβαση. Το απέδωσε σε έλλειψη λογοδοσίας που προέρχεται από τον συντονισμό διαφόρων κυβερνητικών φορέων από μία μόνο αρχή. Ανακάλυψε επίσης έλλειψη συνοχής στις πολιτικές, τις υποδομές, την πολιτική βούληση και τη λογοδοσία όσον αφορά τον έλεγχο και το κλείσιμο μη συμμορφούμενων σχολείων και κέντρων κατάρτισης.

Η κυβέρνηση του Προέδρου Benigno Aquino III εξέδωσε το Εκτελεστικό Διάταγμα Νο. 75 το 2012, ορίζοντας το Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών, μέσω ΜΑΡΙΝΑ, ως η μόνη κεντρική ναυτιλιακή διοίκηση που είναι υπεύθυνη για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης με το 1978 STCW Σύμβαση.
Ωστόσο, η οδηγία δεν παρακάμπτει τις εντολές του CHED, TESDA, ή το ΛΔΚ.

Τον Μάιο του 2013, η ναυτιλιακή βιομηχανία εξέλεξε αντιπροσώπους στο Κογκρέσο μέσω του Ναυτικού Κόμματος των Φιλιππίνων, ή Angkla, βάσει νόμου που επιτρέπει στους εκπροσώπους του κλάδου να κατέχουν έως και 20% όλων των εδρών του Κογκρέσου.
Ο Jesulito Manalo, εκπρόσωπος της Angkla, ορκίστηκε τον Ιούλιο του 2013 και το πρώτο νομοσχέδιο που βγήκε από το 16ο Συνέδριο ήταν ο νόμος της Δημοκρατίας (RA) 10635, ο οποίος καθιέρωσε ΜΑΡΙΝΑ ως η ενιαία διοίκηση που είναι υπεύθυνη για την εφαρμογή και επιβολή της STCW Σύμβαση όπως τροποποιήθηκε, καθώς και τυχόν διεθνείς συμφωνίες ή συμφωνίες που σχετίζονται με αυτές, εντός επτά μηνών.
Ολα STCW καθήκοντα που είχε αναλάβει προηγουμένως η ΛΔΚ μεταφέρθηκαν ΜΑΡΙΝΑ σύμφωνα με το καταστατικό.

ΜΑΡΙΝΑ εκδίδει ναυτικό βιβλίο, ή πιστοποιητικό, σε περίπου 1,1 εκατομμύριο ενεργούς ναυτικούς στην 10 εκατομμύρια φιλιππινέζικη διασπορά. Σχεδόν 400.000 άτομα επιβιβάζονται ανά πάσα στιγμή, με την πλειονότητα να επιστρέφει στο σπίτι μετά από 10 μήνες το πολύ επί του σκάφους για δίμηνες διακοπές. Αυτό μεταφράζεται σε περίπου 400.000 ισοδύναμες θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης όλο το χρόνο, δημιουργώντας πάνω από $5 δισεκατομμύρια σε εμβάσματα, από $5,6 δισεκατομμύρια το 2014. Σύμφωνα με Παγκόσμια Τράπεζα στοιχεία του 2013, το κατά κεφαλήν εισόδημα των Φιλιππίνων είναι μικρότερο από $3.000 ετησίως, ενώ οι ειδικοί της ναυτιλιακής βιομηχανίας κερδίζουν περισσότερα από $13.000.

Ανισότητα ανθρώπινου δυναμικού υπάρχει και στον κλάδο, όπως ένα νέο πλοίο χρειάζεται λιγότερο από ένα χρόνο για να κατασκευαστεί έναντι 14 ή 15 ετών για έναν πρωτοετή φοιτητή σε ναυτικό πρόγραμμα για να γίνει πλοίαρχος ή αρχιμηχανικός.
Ως αποτέλεσμα, υπάρχει έλλειψη ειδικευμένων εργαζομένων, με αποτέλεσμα τον πληθωρισμό των μισθών.

Κάτω από ΜΑΡΙΝΑ, CHED έχει δικαιοδοσία στα ναυτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Η MARINA έχει δημιουργήσει μια λίστα με τις συμμορφούμενες ναυτικές σχολές και ενημέρωσε το πρόγραμμα σπουδών ώστε να βασίζεται στα αποτελέσματα από τότε που ονομάστηκε ενοποιημένη ναυτική διοίκηση της χώρας.
Πριν αποφοιτήσει από ναυτική σχολή, ένας μαθητής πρέπει να σπουδάσει για τρία χρόνια και να ολοκληρώσει ένα έτος εκπαίδευσης στο πλοίο ως δόκιμος.

Για να διασφαλιστεί ότι τα σχολεία παρέχουν την κατάλληλη τεχνική κατάρτιση, απαιτείται επικοινωνία μεταξύ ναυτικών και εκπαιδευτικών αρχών.
Αυτό θα επιτρέψει στα πανεπιστήμια που παρέχουν προγράμματα ναυτιλίας να προσαρμόσουν τα προγράμματα σπουδών τους στις μελλοντικές ανάγκες του κλάδου, με έμφαση στη δημιουργία συνόλων δεξιοτήτων που απαιτούνται στη μηχανική, την ηλεκτρονική και τη μηχανική.

ΜΑΡΙΝΑ έχει επίσης επινοήσει ένα σύστημα βαθμολόγησης γνωστό ως Προγράμματα Ενισχυμένου Επιπέδου Υποστήριξης, το οποίο έχει σκοπό να λαμβάνει υπόψη την προστιθέμενη αξία για την τρέχουσα εκπαίδευση των Φιλιππινέζων ναυτικών καθώς και τη συμμόρφωση με STCW πρότυπα πιστοποίησης. Το πρόγραμμα στοχεύει στη βελτίωση Ανταγωνιστικότητα των Φιλιππινέζων ναυτικών στην παγκόσμια ναυτιλιακή βιομηχανία εκπαιδεύοντάς τους να εκτελούν λειτουργίες και καθήκοντα υποστήριξης κατάστρωμα και στο μηχανοστάσια σκαφών.

Δεδομένης της παγκόσμιας έλλειψης ναυτικών, ιδιαίτερα αξιωματικών, οι Φιλιππινέζοι έχουν την ευκαιρία να παραμείνουν οι ναυτικοί της επιλογής επιστρέφοντας στην πατρίδα τους για να εργαστούν ως επαγγελματίες στην αναδυόμενη διαχείριση πλοίων και σε βοηθητικές υπηρεσίες για τη διεθνή ναυτιλιακή βιομηχανία. Με ναυτικές σχολές υψηλής ποιότητας, υπάρχει η δυνατότητα να γίνει ένα διεθνές κέντρο ναυτικής εκπαίδευσης.

(πηγή: https://oxfordbusinessgroup.com/analysis/seafaring-nation-filipino-workers-have-become-essential-part-global-maritime-industry)

Άλλα άρθρα και ειδήσεις σχετικά με Φιλιππινέζους Ναυτικούς

"Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενημέρωσε τις Φιλιππίνες για μια σειρά από ελλείψεις, συμπεριλαμβανομένων σοβαρών, που εντοπίστηκαν στο σύστημα εκπαίδευσης, κατάρτισης και πιστοποίησης των ναυτικών των Φιλιππίνων, το οποίο δεν εγγυάται ότι πληρούνται οι απαιτήσεις της σύμβασης STCW», αναφέρεται σε δήλωση της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Φιλιππίνες σχετικά με το σύστημα STCW των Φιλιππίνων. (από https://mb.com.ph)

Ένας οδηγός για την αγορά εργασίας ναυτικών των Φιλιππίνων (από https://maritimefairtrade.org)

Ποσοστά επαναπατρισμού σε Φιλιππινέζους ναυτικούς: μια πενταετής μελέτη 6.759 περιπτώσεων (από https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov)

14 λόγοι: γιατί οι πλοιοκτήτες προτιμούν Φιλιππινέζους ναυτικούς – Το ένα τρίτο των ναυτικών στον κόσμο είναι Φιλιππινέζοι (από https://safety4sea.com)