Filippino's: belangrijke bron van zeevarenden voor de wereldwijde maritieme sector – Een derde van de zeevarenden in de wereld zijn Filippino's.

In de jaren zeventig daalde het aantal zeevarenden in traditionele maritieme landen, waardoor het aanbod verschoof naar landen als: India, China, en de Filippijnen. De Filippijnen hebben zich de afgelopen 50 jaar ontwikkeld tot een belangrijke producent van mariene experts en velen beschouwen het als de nautische hoofdstad van de wereld. Er zijn momenteel meer dan 10,5 miljoen Filippino's die in het buitenland wonen en werken, en zij stuurden in 2013 $23 miljard aan geldovermakingen terug naar de Filippijnen. De maritieme industrie speelt hierin een belangrijke rol: ongeveer 400.000 Filippijnse zeevarenden werkten in 2013 in het buitenland en stuurden meer dan $5 naar huis. ,2 miljard aan overmakingen.

Filippijnse arbeiders hebben bewezen bekwaam te zijn en zijn in dienst bij rederijen over de hele wereld. Er zijn ongeveer 80.000 schepen met een draagvermogen van meer dan 500 ton in de wereld (DWT).
Op ongeveer 80.000 schepen zijn op elk moment meer dan 1,4 miljoen zeelieden nodig, waarbij Filippino's een aanzienlijk deel van die werkgelegenheid voor hun rekening nemen. Met schepen die meer dan 90% van de wereldhandel vervoeren, spelen Filippino's een cruciale rol in deze business. "Zeevaart is de belangrijkste kracht van de Filippijnen", zegt Maximo Mejia, beheerder van de Maritieme Industrie Autoriteit (MARINA), "die nu ongeveer 30% van 's werelds zeevarenden levert, wat mijlen verwijderd is van het op een na grootste bronland."

De wereldwijde scheepvaartindustrie heeft goed ontwikkelde praktijken voor de verplaatsing, opleiding en training van zeevarenden. De Internationale Maritieme Organisatie (IMO), gevestigd in Londen, houdt toezicht op de veiligheidsnormen, waarbij lidstaten op een "witte lijst" moeten worden vermeld als bewijs van naleving van de normen voor training, certificering en Conventie wachtdienst (STCW).

Voorheen was de bestuursstructuur van de Filipijnen in handen van de Maritieme Opleidingsraad (MTC), dat werd voorgezeten door het ministerie van Arbeid en Werkgelegenheid en het secretariaat door JACHTHAVEN. De Commissie Hoger Onderwijs (CHED), de Technical Education and Skills Development Authority (TESDA), de Commissie Beroepsreglementering (Volksrepubliek China), de Filippijnse Overseas Employment Administration, en de Filippijnse kustwacht behoorden tot degenen die dienden op de MTC.

De Europees Agentschap voor maritieme veiligheid heeft de Filippijnen in 2006 en opnieuw in 2010, 2011 en 2012 gecontroleerd en vastgesteld dat tal van maritieme scholen en opleidingscentra niet voldeden aan de STCW Conventie. Het schreef dit toe aan een gebrek aan verantwoording vanuit de coördinatie van verschillende overheidsinstanties door één enkele autoriteit. Het ontdekte ook een gebrek aan samenhang in beleid, infrastructuur, politieke wil en verantwoordingsplicht als het ging om het controleren en sluiten van niet-conforme scholen en opleidingscentra.

De regering van president Benigno Aquino III vaardigde in 2012 Executive Order No. 75 uit, waarbij het Department of Transportation and Communications werd aangewezen, via JACHTHAVEN, als de enige centrale maritieme administratie die verantwoordelijk is voor het waarborgen van de overeenstemming met de 1978 STCW Conventie.
De richtlijn deed echter geen afbreuk aan de mandaten van CHED, TESDA, of de Volksrepubliek China.

In mei 2013 heeft de maritieme industrie afgevaardigden naar het Congres gekozen via de Filippijnse Maritieme Partij, of Angkla, op grond van een wet die sectorvertegenwoordigers toestaat tot 20% van alle congreszetels te behouden.
Jesulito Manalo, een vertegenwoordiger van Angkla, werd in juli 2013 beëdigd en het eerste wetsvoorstel dat uit het 16e congres kwam, was Republic Act (RA) 10635, waarin JACHTHAVEN als de enige administratie die verantwoordelijk is voor de uitvoering en handhaving van de STCW verdrag zoals gewijzigd, evenals alle internationale overeenkomsten of convenanten die daarmee verband houden, binnen zeven maanden.
Allemaal STCW taken die voorheen door de VRC werden uitgevoerd, zijn overgedragen aan: JACHTHAVEN onder de statuten.

JACHTHAVEN geeft een zeemansboek of certificaat uit aan ongeveer 1,1 miljoen actieve zeilers in de Filippijnse diaspora met 10 miljoen mensen. Bijna 400.000 mensen zijn op elk moment aan boord, waarvan de meerderheid na maximaal 10 maanden aan boord voor een vakantie van twee maanden thuiskomt. Dit vertaalt zich het hele jaar door in ongeveer 400.000 voltijdsequivalenten, goed voor meer dan $5 miljard aan geldovermakingen, vergeleken met $5,6 miljard in 2014. Wereldbank gegevens uit 2013 is het inkomen per hoofd van de bevolking minder dan $3.000 per jaar, terwijl specialisten in de maritieme sector meer verdienen dan $13.000.

Er bestaat ook een ongelijkheid op het gebied van menselijke hulpbronnen in de sector, zoals een nieuw schip duurt minder dan een jaar om te bouwen vs 14 of 15 jaar voor een eerstejaars student in een maritieme opleiding om master of hoofdingenieur te worden.
Als gevolg hiervan is er een schaarste aan gekwalificeerde arbeidskrachten, met als gevolg looninflatie.

Onder JACHTHAVEN, CHED heeft jurisdictie over maritieme onderwijsinstellingen.
MARINA heeft een lijst opgesteld van conforme maritieme scholen en het curriculum bijgewerkt om resultaatgericht te zijn sinds ze de verenigde mariene administratie van het land is genoemd.
Alvorens af te studeren aan een maritieme school, moet een student drie jaar studeren en een jaar opleiding aan boord als cadet voltooien.

Om te garanderen dat scholen de juiste technische opleiding geven, is communicatie tussen mariene en onderwijsautoriteiten vereist.
Hierdoor kunnen universiteiten die maritieme programma's aanbieden hun curricula afstemmen op de toekomstige behoeften van de industrie, met een focus op het opbouwen van hoognodige vaardigheden op het gebied van verspaning, elektronica en engineering.

JACHTHAVEN heeft ook een beoordelingssysteem ontwikkeld dat bekend staat als Enhanced Support Level Programs, dat bedoeld is om rekening te houden met de toegevoegde waarde voor de huidige opleiding van Filippijnse zeevarenden en met de naleving van STCW certificeringsnormen. Het programma is gericht op verbetering Concurrentievermogen van Filipijnse zeevarenden in de wereldwijde maritieme industrie door hen te trainen om ondersteunende functies en taken uit te voeren op: dek en in machinekamers van schepen.

Gezien het wereldwijde tekort aan zeevarenden, met name officieren, hebben Filippino's de kans om de favoriete zeevarende te blijven door naar huis terug te keren om te werken als professionals in opkomend scheepsbeheer en ondersteunende diensten voor de internationale scheepvaartindustrie. Met hoogwaardige maritieme scholen bestaat de mogelijkheid om een internationaal maritiem opleidingscentrum te worden.

(bron: https://oxfordbusinessgroup.com/analysis/seafaring-nation-filipino-workers-have-become-essential-part-global-maritime-industry)

Andere artikelen en nieuws met betrekking tot Filippino's Seafarers

“De Europese Commissie heeft de Filippijnen in kennis gesteld van een aantal tekortkomingen, waaronder ernstige, die zijn vastgesteld in het onderwijs-, opleidings- en certificeringssysteem van de Filippijnse zeevarenden, die niet garanderen dat aan de vereisten van het STCW-verdrag wordt voldaan”, aldus een verklaring van de delegatie van de Europese Unie naar de Filippijnen over het STCW-systeem van de Filippijnen. (via https://mb.com.ph)

Een gids voor de Filippijnse zeevarende arbeidsmarkt (door https://maritimefairtrade.org)

Repatriëringstarieven voor Filippijnse zeevarenden: een vijfjarige studie van 6.759 gevallen (door https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov)

14 Redenen: waarom scheepseigenaren de voorkeur geven aan Filippijnse zeevarenden – Een derde van de zeevarenden in de wereld zijn Filippino's (via https://safety4sea.com)