Filipińczycy: główne źródło marynarzy dla światowego sektora morskiego - Jedną trzecią marynarzy na świecie stanowią Filipińczycy.

W latach 70. liczba marynarzy w tradycyjnych krajach nadmorskich spadła, co spowodowało przeniesienie dostaw do takich krajów, jak: Indie, Chiny, a FilipinyFilipiny stały się w ciągu ostatnich 50 lat znaczącym producentem ekspertów morskich i przez wielu uważane są za światową stolicę żeglugi. Obecnie ponad 10,5 miliona Filipińczyków mieszka i pracuje za granicą, a w 2013 roku wysłali oni na Filipiny przekazy pieniężne o wartości 14,23 miliarda rupii (TP4T). Przemysł morski odgrywa w tym znaczącą rolę: w 2013 roku około 400 000 filipińskich marynarzy pracowało za granicą, wysyłając do kraju przekazy pieniężne o wartości ponad 14,5,2 miliarda rupii (TP4T5T).

Filipińscy robotnicy okazali się kompetentni i są zatrudniani przez firmy żeglugowe na całym świecie. Na świecie jest około 80 000 statków o nośności ponad 500 ton (DWT).
Na około 80 000 statków w dowolnym momencie potrzebnych jest ponad 1,4 miliona marynarzy, z czego znaczną część stanowią Filipińczycy. Ze statkami obsługującymi ponad 901 ton międzynarodowych przewozów handlowych, Filipińczycy odgrywają kluczową rolę w tym biznesie. „Żegluga morska to główna siła Filipin” – powiedział Maximo Mejia, administrator Urząd Przemysłu Morskiego (MARINA)„obecnie zaopatrujemy około 301 TP3T marynarzy na całym świecie, co jest odległością od drugiego co do wielkości kraju źródłowego”.

Światowa branża żeglugowa ma dobrze rozwinięte praktyki w zakresie przemieszczania się, edukacji i szkolenia marynarzy. The Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO) z siedzibą w Londynie nadzoruje normy bezpieczeństwa, a państwa członkowskie muszą znaleźć się na „białej liście” jako dowód zgodności ze standardami szkolenia, certyfikacji i Konwencja o pełnieniu wachty (STCW).

Wcześniej struktura zarządzania Filipinami znajdowała się w rękach Rada Szkolenia Morskiego (MTC), której przewodniczył Departament Pracy i Zatrudnienia oraz sekretariat przez PRZYSTAŃ. Komisja ds. Szkolnictwa Wyższego (CHED), Urząd ds. Edukacji Technicznej i Rozwoju Umiejętności (TESDA), Komitet ds. Regulacji Zawodowych (ChRL), Filipiny Overseas Employment Administration i Filipińska straż przybrzeżna byli wśród tych, którzy służyli na MTC.

The Europejska Agencja Bezpieczeństwa Morskiego przeprowadził audyt na Filipinach w 2006 r. i ponownie w latach 2010, 2011 i 2012, stwierdzając, że liczne szkoły morskie i ośrodki szkoleniowe nie przestrzegały STCW Konwencja. Przypisał to brakowi odpowiedzialności wynikającej z koordynacji różnych jednostek rządowych przez jeden organ. Odkryto również brak spójności w polityce, infrastrukturze, woli politycznej i odpowiedzialności w zakresie kontroli i zamykania niezgodnych szkół i ośrodków szkoleniowych.

Rząd prezydenta Benigno Aquino III wydał w 2012 r. rozporządzenie wykonawcze nr 75, na mocy którego Departament Transportu i Komunikacji został powołany za pośrednictwem PRZYSTAŃ, jako jedyna centralna administracja morska odpowiedzialna za zapewnienie zgodności z 1978 r. STCW Konwencja.
Dyrektywa nie unieważniła jednak mandatów CHED, TESDA, albo ChRL.

W maju 2013 r. przemysł morski wybrał delegatów do Kongresu za pośrednictwem Filipińskiej Partii Morskiej, czyli Angkla, zgodnie z prawem, które pozwala przedstawicielom sektora na zajęcie do 20% wszystkich miejsc w Kongresie.
Jesulito Manalo, przedstawiciel Angkli, został zaprzysiężony w lipcu 2013 r., a pierwszą ustawą, która wyszła z XVI Kongresu była Ustawa Republiki (RA) 10635, która ustanowiła PRZYSTAŃ jako pojedyncza administracja odpowiedzialna za wdrażanie i egzekwowanie STCW Konwencja ze zmianami, jak również wszelkie umowy lub porozumienia międzynarodowe z nią związane, w ciągu siedmiu miesięcy.
Wszystko STCW zadania podjęte wcześniej przez ChRL zostały przekazane do: PRZYSTAŃ zgodnie ze statutem.

PRZYSTAŃ Wydaje książeczkę żeglarską, czyli certyfikat, około 1,1 miliona aktywnych marynarzy w 10-milionowej filipińskiej diasporze. Na pokładzie znajduje się w dowolnym momencie prawie 400 000 osób, z których większość wraca do domu po maksymalnie 10 miesiącach na dwumiesięczny urlop. Przekłada się to na około 400 000 pełnoetatowych miejsc pracy przez cały rok, generując ponad 14 biliony dolarów rupii indyjskich w przekazach pieniężnych, w porównaniu z 14 bilionami dolarów rupii indyjskich, 5,6 miliarda dolarów rupii indyjskich w 2014 roku. Bank Światowy Według danych z 2013 r. dochód na mieszkańca Filipin wynosi mniej niż $3 000 rocznie, podczas gdy specjaliści z branży morskiej zarabiają ponad $13 000.

W sektorze istnieje również dysproporcja zasobów ludzkich, ponieważ: budowa nowego statku zajmuje mniej niż rok vs 14 lub 15 lat dla studenta pierwszego roku w programie morskim, aby zostać magistrem lub głównym inżynierem.
W rezultacie występuje niedobór wykwalifikowanych pracowników, co skutkuje inflacją wynagrodzeń.

Pod PRZYSTAŃ, CHED ma jurysdykcję nad morskimi instytucjami edukacyjnymi.
Od momentu nadania jej nazwy jednolitej administracji morskiej kraju MARINA opracowała listę zgodnych szkół morskich i zaktualizowała program nauczania, tak aby opierał się na wynikach.
Przed ukończeniem szkoły morskiej student musi studiować przez trzy lata i odbyć roczne szkolenie na pokładzie jako kadet.

Aby zagwarantować, że szkoły zapewniają odpowiednie szkolenie techniczne, wymagana jest komunikacja między władzami morskimi i edukacyjnymi.
Dzięki temu uniwersytety oferujące programy studiów morskich będą mogły dostosować swoje programy nauczania do przyszłych potrzeb branży, kładąc nacisk na budowanie bardzo potrzebnych umiejętności w zakresie obróbki skrawaniem, elektroniki i inżynierii.

PRZYSTAŃ opracował również system oceniania znany jako Ulepszone Programy Poziomu Wsparcia, który ma uwzględniać wartość dodaną dla obecnego szkolenia filipińskich marynarzy, a także zgodność z STCW standardy certyfikacji. Program ma na celu poprawę Konkurencyjność filipińskich marynarzy w światowym przemyśle morskim, szkoląc ich do wykonywania funkcji pomocniczych i obowiązków na talia kart i w maszynownie statków.

Biorąc pod uwagę globalny niedobór marynarzy, zwłaszcza oficerów, Filipińczycy mają szansę pozostać marynarzami z wyboru, wracając do domu, by pracować jako profesjonaliści w powstającym zarządzaniu statkami i usługach pomocniczych dla międzynarodowego przemysłu żeglugowego. Dzięki wysokiej jakości szkole morskiej istnieje możliwość stania się międzynarodowym centrum edukacji morskiej.

(źródło: https://oxfordbusinessgroup.com/analysis/seafaring-nation-filipino-workers-have-become-essential-part-global-maritime-industry)

Inne artykuły i wiadomości dotyczące Filipińskich marynarzy

“Komisja Europejska powiadomiła Filipiny o szeregu uchybień, w tym poważnych, stwierdzonych w systemie kształcenia, szkolenia i wydawania świadectw filipińskich marynarzy, który nie gwarantuje spełnienia wymagań Konwencji STCW”, powiedziało oświadczenie Delegatury Unii Europejskiej na Filipinach w sprawie filipińskiego systemu STCW. (przez https://mb.com.ph)

Przewodnik po filipińskim rynku pracy dla marynarzy (przez https://maritimefairtrade.org)

Wskaźniki repatriacji marynarzy filipińskich: pięcioletnie badanie 6759 przypadków (przez https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov)

14 powodów: dlaczego armatorzy wolą filipińskich marynarzy - Jedna trzecia marynarzy na świecie to Filipińczycy (przez https://safety4sea.com)